Precies 7 jaar geleden postte ik deze foto met het bijschrift: open je hart, voel het allemaal, het is de enige manier. Eerlijk gezegd had ik geen idee hoe ik mijn hart moest openen en hoe dat voelt.
Op dat moment zat ik in een toxische, codependente relatie en voelde ik me zo verloren. Ik had geen idee wie ik was, ik ging gewoon van dag tot dag en overleefde mijn weg er doorheen. Ik vond mijn ontsnapping in yoga. Het werd voor mij de manier om uit alle verwarring en pijn te komen die ik voelde. Yoga haalde me uit mijn hoofd en in mijn lichaam en het gaf me weer een gevoel van eigenwaarde. Toen hoorde ik een leraar zeggen: door backbends breken we het hart open.
Wel, dat werd mijn doel, mijn hart openbreken. Ik stapte 24/7 minimaal 4 uur per dag op mijn mat. Ik werd een zeer toegewijde en sterke yogi. Ik zag mijn lichaam veranderen, maar ik hield nog steeds niet van mijn lichaam en mijn hart was nog steeds erg gesloten.
Toen ik vandaag de foto zag, was het eerste wat in me opkwam: hoe kan het dat je zo onzeker was over jezelf?
Omdat ik het forceerde, ik belichaamde het niet. In de loop der jaren heb ik geleerd dat het hart zachtheid nodig heeft om zich te openen.
Het hart moet worden omarmd met zachtheid en acceptatie. En dat is een lang proces. Maar ik kom er, langzaam, zittend op mijn mat, handen op mijn hart, voelend wat er is. Observeren wat er aanwezig is. Nieuwsgierig zijn naar wat er binnen gebeurt. Dat is de weg, om het hart te openen. 💛
Comments